fbpx

Dag mooi en leerzaam 2016
Daar ben je dan magisch, sprankelend en overvloedig 2017

Als ik zo terugkijk op het afgelopen jaar voel ik dankbaarheid en trots.
Dit was aan het begin van 2016 wel anders, want ik was boos op de hele wereld en op mezelf.
Boos op de situatie waar we in zaten en boos op mezelf dat ik het niet opgelost kreeg.
De signalen die ik onderweg kreeg wilde ik niet zien.
Natuurlijk voelde ik wel dat ik op het verkeerde spoor zat maar mijn ego was sterker dan mijn hart.

Tot een vrijdagavond in juli.

Ik zat in de stoel en keek samen met Esra naar de televisie.
Ik had last van het harde geluid en wilde Esra vragen om mij de afstandsbediening te geven.
Ineens kreeg ik een vreselijke hoofdpijn en mijn rechterkant leek te verlammen.
Mijn zicht werd wazig en ik kreeg geen normaal woord meer uit mijn mond.
In mijn hoofd hoorde ik het woord afstandsbediening maar ik kreeg het niet over mijn lippen.
Het waren rare klanken en Esra keek verschrikt op.
“Gaat alles goed, Mam?”
Ik schudde mijn hoofd en meer kon ik niet duidelijk maken.
Hoe lang het heeft geduurd weet ik niet maar na een tijdje trok het weg en kon ik vertellen wat er gebeurde.
Ik ben me rot geschrokken.
De volgende dag moest ik naar een event en pas toen een paar collega’s mij geschrokken aankeken drong het tot me door dat het misschien toch niet echt goed was.
Weken daarvoor had ik een afspraak met een mesoloog gemaakt en het toeval wilde dat die afspraak de week na dit voorval gepland stond.

Ik vertelde haar mijn ervaring en het enige wat ze deed was mij na haar eerste testen aankijken.
Na een ijzige stilte van een minuut ofzo vroeg ze me:
“Hoe heb jij je staande gehouden de afgelopen maanden Ingrid?”
Besef jij je dat je echt een serieuze waarschuwing hebt gehad, want jouw lichaam is uitgeput en als ik naar de metingen kijk, dan vraag ik me echt af hoe jij het nog redt. De volgende keer Ingrid, lig je in het gunstigste geval in het ziekenhuis, besef je dat?”

Als door de bliksem geraakt wist ik waar dit over ging!
Ik wist prima waarom het gebeurde en wat het mij duidelijk wilde maken,
Geen excuses en uitvluchten meer
Niet langer meer in de onzichtbaarheid
Het was tijd om te gaan luisteren naar dat gefluister van mijn hart wat zo haar best deed door mij gehoord te worden.
Schijnbaar was er géén andere mogelijkheid meer dan deze keiharde confrontatie met mezelf.
Het is dàt moment dat ik besloot te luisteren!

Vanaf het moment van deze overgave is alles in mijn leven veranderd en ervaar ik hoe het is om te leven vanuit Liefde en Overvloed.
Maar mijn allergrootste winst dit jaar bestaat uit het feit dat ik eindelijk van mezelf ben gaan houden en niet meer zoekende ben naar erkenning van buitenaf.
Alle schuldgevoelens heb ik achtergelaten in Zwitserland in een rugzak bij een meer.

Het besef dat ik mijn eigen leven kan creëren en dat ik precies goed ben zoals ik ben heeft alle angsten doen verdwijnen.
Er ontstond ruimte voor al die plannen die zo lang hebben gewaacht om door mij opgemerkt te worden.

En die plannen zijn niet alleen opgemerkt maar ook opgepakt en uitgevoerd.
Mijn licht is gaan stralen en mijn koers werd duidelijk.
Ik wist wat me te doen stond en liet me leiden door het universum en alle signalen.

2017 wordt een fantastisch en magisch jaar voor mij, maar ook voor jou als je de connectie met jezelf (weer) vindt.
En dat is wat ik wens voor iedereen; de verbinding met je hart!

Mijn intenties voor 2017 zijn helder en met de lancering van “Zo trots als een Pauw” gaat mijn avontuur beginnen.
Laat 01-01-2017 ook de start zijn van jouw avontuur en wellicht komen we elkaar onderweg tegen. Ik kijk naar je uit en wens je voor nu oprecht

Een fantastisch, magisch, liefdevol en overvloedig 2017 toe waarin jij trots bent op jezelf en op alles wat je doet.

Wees lief voor jezelf en voor een ander.